91. ARCES ATTIGIT IGNEAS

"We voeren langs het Jaagpad. Dat pad bezaaid met zoveel rijke herinneringen, waar ik kort geleden nog met hem liep. “Kijk daar heb ik Galileï voor het eerst ontmoet”, hoor ik hem weer zeggen, “en daar Kepler en zie je de Scheidspaal? Dat is de paal van Copernicus”. We voeren langs het huis met ‘Newtons appelboom’, waar hij van zijn vierde tot zijn vierentwintigste heeft gespeeld en gewerkt."

91.'ARCES ATTIGIT IGNEAS’  

                                                Door Jacobus Eisinga                                                                         

Het was woensdag 27 augustus 1828 een mooie zomerdag. 

Ik was net begonnen aan mijn dagelijkse rondleiding toen Trijntje plotseling binnenkwam.

“Jacobus, je moet komen, er is wat met Eise”.

Hij zat voorovergebogen aan zijn schrijftafel met de pen nog tussen zijn vingers.

De inkt had een blauwe vlek op het papier gevormd als een grote laatste punt.

Eise was dood.

We vielen in elkaars armen. 

Onder zijn Hemelsplein hebben we hem opgebaard en zaterdag 

30 augustus  met de trekschuit naar zijn geboortedorp Dronrijp gebracht. 

We voeren langs het Jaagpad. 

Dat pad bezaaid met zoveel rijke herinneringen, waar ik kort geleden nog 

met hem liep. 

“Kijk daar heb ik Galileï voor het eerst ontmoet”, hoor ik hem weer zeggen, “en daar Kepler en zie je de Scheidspaal? Dat is de paal van Copernicus”.

We voeren langs het huis waar hij van zijn vierde tot zijn vierentwintigste heeft gespeeld en gewerkt en waarover hij zoveel prachtige verhalen heeft verteld over de werkplaats waar hij speelde wat zijn vader deed, over Newtons appelboom en de eerste zonnewijzer die hij bouwde. 

Toen we even verderop bij de ‘Vergulde Hoorn’ de kist van boord droegen en op een boerenkar plaatsten, werd  er op de hoorn geblazen en begonnen zijn vrienden, de trouwe ooievaars spontaan te klepperen en misschien dat zijn vrienden in zijn sterrenbeeld daar boven wel fonkelden.EISE VERTELT 1-2-3 

Onderweg naar zijn laatste rustplaats stonden we een ogenblik stil voor 

het huis waar Eise vierentachtig jaar geleden werd geboren.

Zijn laatste tocht werd een afscheidstocht terug in de tijd: 'Arces Attigit Igneas'

                             EISES DIGITALE SCHATKIST

                            LEES-, KIJK-, DOE en ONTDEK

👍Op 27 augustus 1928 werd herdacht dat Eise een eeuw geleden overleed. Van die herdenking is een filmpje bewaard gebleven:

 http-::commons.wikimedia.org:w:index.php?title=File%3AHerdenking_van_Eisinga_Weeknummer_28-21_-_Open_Beelden_-_29636.ogv

Toen we even verderop bij de ‘Vergulde Hoorn’ de kist van boord droegen en op een boerenkar plaatsten, werd  er op de hoorn geblazen en begonnen zijn vrienden, de trouwe ooievaars spontaan te klepperen en misschien dat zijn vrienden in zijn sterrenbeeld daar boven wel fonkelden.

 Eise Vertelt:

‘Ik heb een nieuw bed met stevig wit matras en een nieuw dak’

In september 2020 werd de grafsteen van Eise gerestaureerd.

Albert Breeuwsma vertelt hoe Eise zijn nieuwe rustplaats ervaart.

"Ik heb een nieuw bed met stevig wit matras gekregen zodat ik wat beter kan liggen om goed uit te rusten van het harde werken. Tevens krijg ik een nieuw dak van glas boven me zodat ik ’s nachts als ik wat aan het nadenken ben kan genieten van een mooie sterrenhemel. Nu word ik nooit meer wakker van regendruppels om mijn hoofd en lig ik lekker uit de wind!’’