ONZE KEUKEN WERD MIJN EERSTE PLANETARIUM

Aan de keukentafel draaide hij met zijn zelf gemaakte wereldbol rond de olielamp, terwijl hij tegelijk de aardbol om zijn eigen as liet draaien  “Zie je wat er gebeurt? En nu jij.” Illustratie Alco Carolus

4. "ONZE KEUKEN WERD MIJN EERSTE PLANETARIUM"

Het eerste ochtendgloren was voor mijn vader het mooiste moment van de dag. 

Daarom waren we vaak al voor dag en dauw op pad.

We liepen dan over het jaagpad in de richting van de molen, waar je een mooi uitzicht hebt op de zon die langzaam boven de horizon komt.

“Is het niet fantastisch?” fluisterde mijn vader  

“Je wordt er elke keer weer helemaal stil van”. Mijn vader genoot en ik genoot met hem van de zon die uitgroeide tot een grote ronde, rode bol.

 Ik kan me nog goed herinneren dat ik hem tijdens één van die eerste wandelingen vroeg waar de zon naar toe ging en waar de zon ‘s-nachts was en ik weet nog wat hij antwoordde: ”De zon gaat nergens naar toe. Het lijkt alsof de zon langzaam over de hemel schuift. Dat hebben de mensen vroeger ook altijd gedacht, maar de zon staat stil en de aarde beweegt”.

‘s-Avonds heeft hij het uit gelegd.

Aan de keukentafel draaide hij met zijn zelf gemaakte wereldbol rond de olielamp, terwijl hij tegelijk de aardbol om zijn eigen as liet draaien 

“Zie je wat er gebeurt? En nu jij.”

Vanaf dat moment had ik er nog een speelplaats bij.

Onze keuken werd mijn eerste planetarium.

Lees verder : EISE VERTELT 6 

                                              EISES DIGITALE SCHATKIST

                                  LEES, KIJK, DOE EN ONTDEK

 👍 Verder op onderzoek? Ga dan naar:

 STERRENKIDS - Sterrenkunde en ruimtevaart voor kinderen